Julia Hartwig-Międzyrzecka (ur. 14 sierpnia 1921 w Lublinie, zm. 13 lipca 2017 w Gouldsboro (Pensylwania)). Polska poetka i eseistka, tłumaczka literatury pięknej z języka francuskiego i angielskiego,
Julia Hartwig, fot. Joanna Zętar
Była córką fotografa Ludwika Hartwiga i Marii Biriukow. Uczyła się w Gimnazjum im. Unii Lubelskiej w Lublinie. Studiowała polonistykę i romanistykę na Tajnym Uniwersytecie Warszawskim (1942–1944) i Uniwersytecie Warszawskim (1946) oraz Katolickim Uniwersytecie Lubelskim.
W latach 1952–1969 była autorką słuchowisk nadawanych w Polskim Radiu. W 1954 wyszła za mąż za Artura Międzyrzeckiego. W latach 1970–1974, razem z mężem przebywała w Stanach Zjednoczonych, była uczestnikiem programu International Writing Program, a następnie wykładowcą na Uniwersytecie Drake’a. Prowadziła też wykłady na Uniwersytecie Ottawskim (1971) i Uniwersytecie Carleton (1973) w Kanadzie.
Tłumaczyła na język polski twórczość takich pisarzy jak: Guillaume Apollinaire, Allen Ginsberg, Max Jacob, Blaise Cendrars, Pierre Reverdy, Marianne Moore, William Carlos Williams.
25 października 2014 otrzymała Nagrodę Poetycką im. Wisławy Szymborskiej za książkę „Zapisane”.
W 2015 Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu przyznał jej tytuł doktora honoris causa. W tym samym roku została też członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętności.
| Ważne dzieła | |
|
Zmarła 13 lipca 2017 w Gouldsboro we śnie podczas rocznego pobytu u swojej córki Danieli Lehtinen w Pensylwanii. 13 września 2017 urna z jej prochami spoczęła na cmentarzu Powązkowskim w grobie z mężem Arturem Międzyrzeckim (1922–1996) (kwatera 3-2-18).
Ciekawostka: Mural z wierszem Julii Hartwig „Nie idźmy” na budynku V LO w Lublinie
